Η χώρα μας ζει τη χειρότερη περίοδο σε όλη τη σύγχρονη ιστορία της εν μέσω, ασυστόλως, ένθεν κακείθεν εκτοξευόμενων ψευδών, από τους πολιτικούς, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τον επιχειρηματικό και τραπεζικό κόσμο, καθώς και από φίλους και (ά)πιστούς υποστηρικτές της. Τα κεντρικά πρόσωπα της χώρας ευημερούν, ενώ οι πολίτες της λιμοκτονούν και υποφέρουν, η διακυβέρνησή της απέχει ελάχιστα από το να καταστεί αντισυνταγματική, η δε επίδοσή της στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βρίσκεται καθημερινά υπό αμφισβήτηση. Επίσης, η γεωπολιτική κατάσταση τοποθετεί τη χώρα στο μάτι του κυκλώνα που θα ξεσπάσει στην ανατολική Μεσόγειο μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας για ζητήματα ενέργειας, ως επακόλουθο της παρούσας σύγκρουσης στην Ουκρανία και πέριξ αυτής. Νικητής θα αναδειχθεί αυτός που διαθέτει αποφασιστικούς ηγέτες και ηττημένος αυτός που διαθέτει διχασμένη ηγεσία, η οποία, παρόλο που «γαυγίζει», δεν μπορεί να συμφωνήσει αν μπορεί να «δαγκώσει» και, όταν ακόμη μπορεί, δεν ξέρει «πώς» και «πού». Οι άμεσοι γείτονές μας έχουν, επίσης, γίνει ακόμη πιο θρασείς από ποτέ, ακριβώς διότι γνωρίζουν ότι συναλλάσσονται με μια αδύναμη ελληνική κυβέρνηση, όπου το ποσοστό του 3% του λαού καθοδηγεί τις πολιτικές του ισχυρότερου τμήματος (στις τελευταίες εκλογές), το οποίο όμως βρίσκεται επί του παρόντος σε παρακμή. Υπό το φως των ανωτέρω, τίθεται το ερώτημα: Οι Έλληνες έχουν χάσει παντελώς την αίσθηση του «γνώθι σαυτόν;». Ή ειλικρινά πιστεύουν ότι οι ξένοι σύμμαχοί τους είναι τόσο βλάκες να πιστεύουν ότι η Ελλάδα, στην παρούσα κατάσταση, αποτελεί μια «νησίδα σταθερότητας» στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή;Είναι ένα βιβλίο που προκαλεί, που προβληματίζει, γραμμένο για να κάνει κάθε έντιμο πολίτη να συλλογιστεί τα ανωτέρω ζητήματα και να τον ενθαρρύνει στο ότι αυτός ο ίδιος, και μόνον αυτός, μπορεί να δράσει και να διασφαλίσει πως ο ήλιος της Ελλάδας θα ανατείλει ξανά πάνω από αυτή την πονεμένη γη.
