Το παρόν δοκίμιο αποτελεί μια άσκηση στη ρεπουμπλικανική θεωρία, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η αρχή caritas rei publicae: η αγάπη για τα δημόσια πράγματα. Πόσο επίκαιρη κρίνεται σήμερα αυτή η αρχή; Πώς συνδέεται με την έννοια της ελευθερίας και τις ποικίλες κανονιστικές εκδοχές της; Θα μπορούσε να αφορά ένα δημόσιο χώρο που εκτείνεται και εξελίσσεται πέραν των εθνικών τειχών;